COSTA DE LA LUZ: KITESURFEN IN TARIFA

Tegen de tijd dat het lente is snak ik naar wat zon en licht… Costa de la Luz, oftewel kust van het licht, is dan de perfecte bestemming.

We, ik en mijn lief, begonnen onze reis langs de Costa de la Luz, in het zuidelijkste puntje van Spanje. Dit op aanraden van de Nederlandse surfbus-verhuurder, waar we ons huis op wielen hadden gehuurd.
Net voorbij Tarifa-stad vonden wij inderdaad het surfbus-camper verzamel-grasveld, zoals was verteld. Met z’n allen hutje mutje op een grasveld staan kan natuurlijk heel gezellig zijn, maar wij verkiezen de stilte en besluiten onze bus iets verderop pal aan het strand te zetten.

In heel Andalusië zie je de invloeden van Noord-Afrika, maar hier kun je op een heldere dag Marokko ook echt zien liggen. ‘s Nachts kijken we naar de lichtjes aan de overkant. De volgende ochtend worden we wakker en kijken we zo vanuit ons bed over het paradijselijke strand en genieten van ons uitzicht en de stilte… totdat er plotsklaps oorverdovende Indiase housemuziek over het parkeerterreintje dreunt. Blijkt er niet ver bij ons vandaan een nogal smerig en aftands tentje te staan, waarvan de eigenaar kennelijk dol is op Bollywood-house?! Misschien de rede waarom het hier zo lekker rustig is…uh was.
We besluiten terug te lopen naar het camperweiland om bij het naastgelegen barretje wakker te worden met koffie, heerlijk!

Niet iedereen die een sport beoefent, houdt er ook een sportieve levensstijl op na. 😉 Pas in de middag kruipen de eerste surfers langzaam hun bus uit. Hier en daar staat een surfer achter zijn bus te pissen en verspreidt zich de lucht van wiet en koffie. Daarna is het tijd voor wat zien en gezien worden en surferdude checkt surferchick rituelen.
Waarna het paradijs langzaam verandert in het aller drukste en hectische kite-strand dat ik ooit gezien heb. Niet helemaal mijn definitie van paradijs, maar dat terzijde.
Leuk om naar te kijken tijdens een fijne lunch bij het strandtentje, of om foto’s van te maken, maar minder geslaagd als je over datzelfde strand terug moet lopen naar je bus, zo ondervind ik helaas aan den lijve. Met grote voorzichtigheid manoeuvreren we tussen de honderden beginnende kiters die op het strand oefenen met het hooghouden van hun kites. We seinen naar de instructeur dat we er aan komen, de instructeur knikt en geeft het sein dat we kunnen doorlopen… waarna er achter mijn rug een kite van grote hoogte met een dodelijke rotvaart rechtstandig naar beneden komt en recht in mijn nek beland.
Tollend op mijn benen zie ik in een roes hoe de Spaanse roots van mijn lief inkicken en hij ratelend in het Spaans, wild met zijn armen bewegend op de instructeur afloopt. Hij is zelf in een ver verleden kite instructeur geweest, en legt hem haarfijn uit waarom hij een enorme lul is. De stoere surferdude instructeur is ook geschrokken en biedt zijn excuses aan.

Op wat spierpijn in mijn nek na lijkt alles mee te vallen. Toch zijn we allebei een beetje klaar met Tarifa. Dus pakken we in en rijden we naar onze volgende bestemming…
Ben je kitesurfer vind je het leuk om met een heleboel ander kitesurfers in je surfbus bijna letterlijk op het strand te staan en verzekerd te zijn van geweldige golven en een altijd waaiende  wind van de Atlantische oceaan, dan is dit the place to be.

Surf & Turf lijkt mij wel toepasselijk 😉 zie voor het recept hier→

Tastyshot

This site, contents and images are copyright © Gitta Polak. Images may not be downloaded, copied, used or published without permission.

Website│Design by Gitta Polak