TOT IN DE PRUIMENTIJD, FLOGNARDE MET PRUIMEN

To blog or not to blog, dat was de question.
Het was niet dat ik er geen plezier meer in had; maar steeds vaker kwam ik niet meer toe aan de dingen die ik wilde doen, omdat ik altijd maar druk was met mijn blog. Hiermee schoot het zijn doel voorbij.

Mijn blog is een soort kladblok met oefenpotjes fotograferen, een schrijfoefening, dagboek en uitlaatklep. Het is nooit de intentie geweest om er een advertentieplatform van te maken. (Dat is wat mensen tegenwoordig verstaan onder professioneel bloggen.) Ik vind de bezoekersaantallen totaal ondergeschikt aan de content en van de term influencer krijg ik rode vlekken in mijn nek. Het was een stok achter de deur om me te blijven ontwikkelen, nieuwe dingen te leren en me te bekwamen in schrijven en fotograferen. En juist dat kwam langzaam in het gedrang door de tijd die het bloggen vergde.

Stoppen met bloggen

Of zoals een vriendin laatst tegen me zei: “je kan er ook gewoon mee stoppen, laten we wel zijn, je kan toch niet je hele leven gaan bloggen?! Hoe lang wil je dat nog blijven doen?”
Waarom niet, dacht ik geïrriteerd. Toen wist ik dat ik er nog niet klaar mee was.
Er zijn mensen die hun hele leven hetzelfde stomme werk doen. Er zijn mensen die hun hele leven bij een partner blijven die ze ongelukkig maakt.
Iets doen wat je leuk vindt, lijkt mij helemaal niet zo’n gekke optie….desnoods je hele leven.

Waar het op neerkomt

Ik doe dit zolang ik er blij van word en als dat niet meer het geval is dan stop ik er mee. Of als ik, zoals de laatste tijd, te druk ben met andere leuke, inspirerende, leerzame of noodzakelijke dingen en het er simpelweg niet meer van komt.
Ik kan het iedereen aanraden, iets doen waar je blij van wordt.
Laat je vooral niet door iets of iemand tegenhouden. Als ik had geluisterd naar de goedbedoelde adviezen van anderen dan was deze blog (en al die andere leerzame en levensverrijkende zaken) er nooit gekomen.
Er is altijd een betere fotograaf er is altijd iemand die mooier schrijft… so what?! Laat je door al dat moois inspireren. Laat je niet tegenhouden door wat anderen van je denken, wat ze zeggen, wat ze van je verwachten, maar ook niet door de beperkingen die je jezelf oplegt; noch het gebrek aan middelen, geld en zelfs niet door het gebrek aan talent.
Ik zeg: “ tot de volgende blog… tot ooit… tot in de pruimentijd.

Bereidingswijze

• Verwarm de oven voor op 200 graden.
• Vet één grote of een paar kleine ovenschaaltjes in met boter. De boter die over is smelt je langzaam in een pannetje zonder bruin te laten worden en bewaar je voor later.
• Was de pruimen en terwijl je ze ontpit snijd je ze in partjes.
• klop eerst de bloem, suiker en de eieren doorelkaar. Voeg daarna langzaam beetje voor beetje de melk erbij en blijf kloppen tot het een glad beslag is.
• Snijd de vanilleboon open en haal de vanillemerg uit de boon en doe dit samen met een snufje zout, de gesmolten boter bij het beslag.
• Verdeel het beslag over de ovenschaaltjes en verdeel daarna ook het fruit over de schaaltjes.
• Bak de clafoutis in ongeveer 25 a 35 minuten gaar; hij moet flink omhoog gekomen zijn en mag niet meer te zacht zijn.
• Laat de clafoutis een beetje afkoelen, dan zakt hij wel weer wat in, en bestrooi met poedersuiker.

Notes

***Officieel mag alleen een clafoutis gemaakt met kersen een clafoutis heten; met pruimen of appel heet het een flognarde. Ook zonder vers fruit en achteraf bestreken met jam wordt het nog wel eens een flognarde genoemd.
***De oventijd kan per oven verschillen en is afhankelijk van de grootte van de vorm.***Het lekkerst als de clafoutis nog een beetje warm is.